Αθάνατη... θνητή

Χαρίστηκα στους κεραυνούς που σκόρπιζαντα μάτια σου, σε έρημη πλατεία.Κι η νύχτα ακόμα κυοφορούσε τον ήλιο μου.Σε μια πρωτόγνωρη, αθανάτων, συνουσίαμ' έντυσες άξαφνα της αστραπής το φως,για να βιώνω πλάι σου, αθανασία.Χαρίστηκα σ' ανατολίτικο, πολύχρωμο παζάρι,γυναίκα της ερήμου,σε τοπίο αδιόρατα, θολό.Πρόκληση..η μυστική συνείδηση συνύπαρξηςσ'άλλο ουρανό, σ' άλλο σταθμό, σ' άλλο ''εγώ''.Αιώνια έφηβη, παρθένα, δίχως μνήμηκι όλοι οι αρχαίοι θησαυροί, στις χούφτες μου , νερό.Χαρίστηκα, το ξέρεις, δεν αλώθηκακάστρο απόρθητο. Θανάσιμη απειλήη τρικυμία εκείνη μες στο βλέμμα σουκι ο κόσμος σου ιερό, απάτητο νησί.Η νύχτα στην υπέρβαση του χρόνου, αρωγόςκι εγώ ορίστηκα απλά ,αθάνατη....θνητή.