14 Φεβρουαρίου: «Ο έρωτας δεν τρέφεται, δεν ευδοκιμεί και δεν ανθίζει με τα δώρα»

«Έρως ανίκατε μάχαν», έλεγαν οι πρόγονοί μας και πραγματικά ο έρωτας, «μέγας κατακτητής» της καρδιάς και του μυαλού μας, «ανίκητος» στις μάχες και «αθάνατος» στο χρόνο, είναι η πιο καλοδεχούμενη «εισβολή», για γυναίκες και άντρες, είτε αυτοί είναι είκοσι ετών είτε είναι εξήντα.
Ο ερωτευμένος άνθρωπος, σαν βρέφος, που δεν αναγνωρίζει τον κίνδυνο, κάνει τα πρώτα του, «μετέωρα» βήματα, προς το αντικείμενο του πόθου του. Σε κάθε βήμα, νέες εμπειρίες και νέα συναισθήματα κατακλύζουν ψυχή και μυαλό και εξαπολύουν μεγάλες ποσότητες φερομόνης και αδρεναλίνης στις φλέβες. Και το αίμα, καυτό, όπως κυλά στις φλέβες, «μολύνεται» ευχάριστα από αυτές τις «ουσίες» κι παρασύρεται σε αυτό το νόμιμο «μαστούρωμα».Κατά κοινή ομολογία, ο έρωτας είναι εγωιστής. Όμως, χτυπημένος όταν είναι κάποιος, από τα βέλη του μικρού φτερωτού γιου της Αφροδίτης, το μόνο που έχει στο νου του, είναι πως θα ευχαριστήσει τον αγαπημένο του. Συχνά πυκνά λοιπόν, τα κόκκινα τριαντάφυλλα, οι σοκολάτες, τα λούτρινα αρκουδάκια και τα κοσμήματα, παίζουν το ρόλο του αγγελιοφόρου του έρωτα. Μέσα σε ένα δώρο, καταθέτουμε όλο αυτό, το τεράστιο απόθεμα συναισθημάτων και το εναποθέτουμε, στην ασφαλή αγκαλιά του αγαπημένου μας προσώπου. Μόνη ανταμοιβή γι’ αυτό, το τεράστιο χαμόγελο κι ένα «ζουμερό» φιλί που θα εισπράξουμε, ως «αποδεικτικό» της κατάθεσής μας.Ο έρωτας όμως δεν τρέφεται, δεν ευδοκιμεί και δεν ανθίζει με τα δώρα. Ο έρωτας, από το πρώτο δευτερόλεπτο της ζωής του, αναζητά το πιο «απάγκιο» μέρος της καρδιάς μας, για να «αράξει», ν΄ απλώσει ρίζες και να μας χαρίσει χαμόγελα, τρυφερότητα, στοργή και δύναμη, ν’ αντιμετωπίσουμε τις αντιξοότητες αυτής της ζωής.Κι αν ο Φεβρουάριος, θεωρείται πλέον ο μήνας του έρωτα και ο ξενόφερτος νόμος του εμπορίου επιτάσσει, στις 14 να γεμίζουμε δώρα και γλυκά το ταίρι μας, υπάρχουν πράγματα που αποδεικνύουν πως ο έρωτας γιορτάζει κάθε μέρα. Το πρωινό ξύπνημα, σε ένα δωμάτιο γεμάτο από τις μυρωδιές του ύπνου, μια καρδιά με τα αρχικά, χαραγμένη στη σάρκα ενός γέρικου δέντρου, μια βραδιά μπροστά στο τζάκι, με ένα ποτήρι στο χέρι και με τη σιωπή συντροφιά, μια αφιέρωση στην πρώτη σελίδα ενός βιβλίου. Όλα αυτά, αγαπημένο τατουάζ και ύμνος προς τον έρωτα και καθημερινή επέτειος, είναι.Ο έρωτας, η αγάπη, δεν χρειάζονται γιορτή. Είναι μια γιορτή από μόνα τους. Είναι η φιέστα της ζωής μας! Πολύχρωμο γαϊτανάκι σε πανηγύρι στην εξοχή. Η μυρωδιά της άνοιξης στο κοντινό πάρκο. Ο ήλιος που σκίζει τα σκοτάδια της νύχτας και ξαμολάει τις ατίθασες ακτίνες του στον αέναο ουρανό. Όλα αυτά κι ακόμα τόσα, είναι ο έρωτας.Γι’ αυτό λοιπόν μην ψάχνεται τι δώρο θα πάρετε. Χαρίστε ειλικρίνεια, στοργή, κατανόηση, συντροφικότητα. Χαρίστε προσπάθεια, σεβασμό, σκέψη, προστασία, και τρυφερότητα. Χαρίστε το «είναι» σας. Χαρίστε τον εαυτό σας. Κι αυτό το δώρο είναι καλοδεχούμενο ακόμα και χωρίς φανταχτερά περιτυλίγματα!¨

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Ανεξάρτητος", τεύχος 236